Page 61 - YKBK02

güzel ifadeyle ve gözlerinin içindeki gülümsemeyle.
Dereköylü olduğunu öğrendiğimiz Turceyin Teyze,
“Bizim değirmenleri rahmetli çevirirdi.” diye anlatıyor
eski günlerini. Turceyin Teyze’nin oğlu da evin içinden
merakla kulak kabartıyor konuştuklarımıza.

Buradaki vedalaşmadan sonra Mehmet Muhtar’la
Nuh’tan kalma olduğu söylenen kayaya doğru yol
alıyoruz. Büyüleyici bir manzarayla karşılaşıyor ve
buranın güzelliğine doymak için bir süre manzarayı
izliyoruz. Muhtarımız son olarak bizi İsmail (Karataş)
Amca ile Ayşe (Karataş) Teyze’nin limon ağaçlarından
gelen kokuların bizi büyülediği meyve bahçesine
götürüyor.
Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadığımız bir
köy ziyaretinde daha anılara, tarihten kalıntılara,
Milas’ın doğasına ve güzel insanlara dokunuyoruz.
Bu güzel köydeki günümüz sona ererken
muhtarımızla vedalaşıyor ve zihnimizdeki “O köy,
bizim köyümüzdür…” melodisiyle Dereköy’den
uzaklaşıyoruz.

İsmail-Ayşe Karataş

59